Arcos de la Frontera
| |||||
Państwo | Hiszpania | ||||
---|---|---|---|---|---|
Wspólnota autonomiczna | Andaluzja | ||||
Burmistrz | Isidoro Gambín Jaén (PSOE) | ||||
Powierzchnia | 527,54 km² | ||||
Wysokość | 185 m n.p.m. | ||||
Populacja (2008) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Kod pocztowy | 11630 | ||||
Tablice rejestracyjne | CA | ||||
Położenie na mapie Andaluzji | |||||
Położenie na mapie Hiszpanii | |||||
36°44′54″N 5°48′23″W/36,748333 -5,806389 | |||||
| |||||
| |||||
Strona internetowa |
Arcos de la Frontera – miasto w Hiszpanii, we wspólnocie autonomicznej Andaluzja, w prowincji Kadyks. Ważne centrum turystyki wewnętrznej i lokalnego przemysłu. W 2018 liczyło 30 741 mieszkańców.
Geografia
Miasto położone jest na wysokości 185 m n.p.m., w odległości 67 km od stolicy prowincji, Kadyksu. Zlokalizowane jest na urwistym zboczu nad rzeką Guadalete. Miasto leży na szlaku Białych miast Andaluzji (hiszp. Ruta de los pueblos blancos).
Historia
Miejsce, ze względu na dużą wartość strategiczną, zamieszkane było od czasów prehistorycznych. Rzymianie założyli tu kolonię coloniae Arcensium, co odnosi się do wysoko położonej fortecy. W czasach islamskich miasto zwane było Arkos. Zostało odbite przez Alfonsa X Mądrego podczas wojny 1255-64, ze względu na strategiczne położenie pozostało w rękach króla. W 1408 r. król przekazał je w ręce Ruya Lópeza Dávalosa, co rozpoczęło największy czas prosperity w historii miasta (XV-XVII w.). W 1706 r. Filip V nadał miastu tytuł Noble y Fidelísima w uznaniu za wsparcie w wojnie o sukcesję. Arcos zostało dotknięte trzęsieniem ziemi w Lizbonie (1755 r.), co wymusiło poważne zmiany w strukturze miasta[1]. W XVIII w. miasto przekroczyło mury miejskie. W XIX w. rozwój miasta poważnie wyhamował z powodu epidemii żółtej febry, wojny o niepodległość z Francją i konfiskaty Mendizabala. Koniec XIX w. i początki XX w. to czas stagnacji gospodarczej i kryzysu społecznego[2]. Represje podczas wojny domowej wprowadziły mieszkańców miasta w stan nędzy i poważnego bezrobocia, co spowodowało emigrację ludności do większych miast[3]. Sytuacja zmieniła się dopiero w latach sześćdziesiątych, gdy zaczęła rozwijać się turystyka. W XXI w. Arcos de la Frontera stało się bramą Szlaku Białych Miast. Obecnie jest to jedno z najbardziej cenionych miejsc turystycznych prowincji Kadyks.
Zabytki
- Pałac hrabiego Aguili, w stylu gotyk-mudéjar, wzniesiony w XIV-XV w.
- Zamek, zbudowany w najwyższym punkcie miasta[4].
- Kościół Parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, kościół z XIV-XV w., poważnie przebudowany w XVI w., łączący elementy renesansowe i barokowe.
Przypisy
- ↑ «Un castigo divino»: el terremoto de 1755 en Arcos [online], andaluciainformacion.es [dostęp 2019-10-06] (hiszp.).
- ↑ Antonio OrtegaA.O. Castillo Antonio OrtegaA.O., Un trienio difícil. Protestas obreras y actitudes sociales en el Arcos de 1918-1920. [online] [dostęp 2019-10-06] (ang.).
- ↑ Antonio OrtegaA.O. Castillo Antonio OrtegaA.O., Ana Gutiérrez Gómez. Una vida en el exilio. [online] [dostęp 2019-10-06] (ang.).
- ↑ Diario deD. Cádiz Diario deD., El castillo de Arcos se abre por primera vez al público [online], Diario de Jerez, 15 lutego 2014 [dostęp 2019-10-06] (hiszp.).
- p
- d
- e
- Britannica: place/Arcos-de-la-Frontera
- SNL: Arcos_de_la_Frontera
- Catalana: 0004878