Kamil Matkowski

Kamil Matkowski
kapitan piechoty kapitan piechoty
Pełne imię i nazwisko

Kamil Franciszek Karol Matkowski

Data i miejsce urodzenia

1 maja 1898
Leibnitz

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

45 pułk piechoty

Stanowiska

komendant obwodowy PW

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Kamil Franciszek Karol Matkowski[1] (ur. 1 maja 1898 w Leibnitz, zm. 30 kwietnia[2] 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej[3].

Życiorys

Był synem Karola i Joanny z Jescuków[4]. Uczestnik I wojny światowej. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Absolwent Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy (1922), przydzielony jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej do 45 pułku piechoty jako oficer nadetatowy i skierowany do służby w 1 pułku czołgów[5]. 1 kwietnia 1924 został przemianowany z podporucznika rezerwy na oficera zawodowego w stopniu porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem przemianowania i lokatą 43/5 z pozostawieniem w 1 pułku czołgów, jego oddziałem macierzystym był nadal 45 pp[6]. W lipcu 1924 jako oficer 1 pułku czołgów otrzymał zezwolenie na zawarcie związku małżeńskiego z Ewą Stanowską[7]. 1 lipca 1931 został przeniesiony z 2 dywizjonu samochodów pancernych do 2 pułku pancernego[8]. W 1932 został przeniesiony do 42 pułku piechoty[9]. 1 stycznia 1935 awansował do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem awansu i 5 lokatą[10]. W marcu 1939 był komendantem obwodowym Przysposobienia Wojskowego w Równem przy 45 pp[11].

Podczas kampanii wrześniowej, wzięty do niewoli przez Sowietów. Według stanu z grudnia 1939 był jeńcem obozu kozielskiego. Ostatnia wiadomość od Matkowskiego dotarła do małżonki pod koniec grudnia 1939. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[2] – lista wywózkowa 052/4 poz. 65 nr akt 619[12], z 27.04.1940[2]. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[2]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, wpis w dzienniku ekshumacji z dnia 30.04.1943, nr 759. Figuruje liście AM-185-759 i Komisji Technicznej PCK: 759. Przy szczątkach Matkowskiego w mundurze znaleziono część legitymacji MSWojsk., kartkę z adresami, świadectwo szczepień w Kozielsku nr 676[13][14]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 0759) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 107, Nowym Kurierze Warszawskim nr 112 z 1943. Krewni do 1946 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. Postanowieniem Sądu Grodzkiego w Krakowie z dnia 7 października 1946 został uznany za zmarłego. Pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[16].

Był żonaty z Ewą ze Stanowskich, z którą miał synów Zbigniewa i Wiesława.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ W Dzienniku Personalnym z dn. 12 marca 1934 (R.15, nr 7, s. 94) zostały sprostowane dane Matkowskiego. Do imienia Kamil dodano zgodnie z dokumentami Franciszek Karol
  2. ↑ a b c d УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 495.
  3. ↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 166 .
  4. ↑ a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 383 .
  5. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1923, s. 259, .
  6. ↑ „Dziennik Personalny” (R.5, nr 39), MSWojsk, 18 kwietnia 1924, s. 221 .
  7. ↑ „Polska Zbrojna” (R.4, nr 196), Warszawa, 19 lipca 1924, s. 5 .
  8. ↑ „Dziennik Personalny” (R. 12, nr 5), MSWojsk, 3 sierpnia 1931, s. 251 .
  9. ↑ „Dziennik Personalny” (R.13, nr 13), MSWojsk., 9 grudnia 1932, s. 418 .
  10. ↑ „Dziennik Personalny” (R.16, nr 9), MSWojsk, 28 czerwca 1935, s. 73 .
  11. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 43, 676.
  12. ↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 713 .
  13. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 211.
  14. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 2019-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07]  (pol.).
  15. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  16. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  17. ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
  18. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 43.
  19. ↑ „Polska Zbrojna” (R.10, nr 74), Warszawa, 16 marca 1930, s. 4 .
  20. ↑ Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 1986-04-10. Londyn: Minister Sprawiedliwości. .

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
  • Andrzej Leszek Szcześniak, Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk, Warszawa: Alfa, 1989 ISBN 83-7001-294-9