Klasa sprzężoności

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2011-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Klasa sprzężonościpodzbiór danej grupy powstały w wyniku podziału jej zbioru elementów. Elementy danej klasy sprzężoności dzielą wiele wspólnych własności. Pojęcie to nie znajduje zastosowania w grupach przemiennych, gdyż każda klasa sprzężoności składa się wtedy z jednego elementu, jednakże studiowanie klas sprzężoności grup nieprzemiennych ujawnia wiele ważnych cech ich struktury.

Relacja

 Osobny artykuł: relacja równoważności.

Niech G {\displaystyle G} będzie grupą. Elementy a , b G {\displaystyle a,b\in G} sprzężone wtedy i tylko wtedy, gdy istnieje element g G {\displaystyle g\in G} taki, że a = g b g 1 . {\displaystyle a=gbg^{-1}.}

Powyższa relacja jest relacją równoważności, a jej klasy abstrakcji nazywa się klasami sprzężoności. W algebrze liniowej równość ta w odniesieniu do macierzy nazywana jest podobieństwem.

Można pokazać, że sprzężenie jest relacją równoważności, dlatego też dzieli G {\displaystyle G} na rozłączne klasy równoważności (każdy element należy do dokładnie jednej klasy sprzężoności, a klasy reprezentowane przez a , b {\displaystyle a,b} są równe, jeżeli a , b {\displaystyle a,b} są sprzężone i rozłączne w przeciwnym wypadku). Klasa równoważności zawierająca element a G {\displaystyle a\in G} to zbiór

{ g a g 1 : g G } {\displaystyle \{gag^{-1}\colon g\in G\}}

nazywany klasą abstrakcji elementu a . {\displaystyle a.}

Przykłady

Grupa symetryczna S 3 , {\displaystyle S_{3},} składająca się z wszystkich sześciu permutacji trzech elementów, rozkłada się na trzy klasy sprzężoności:

  • brak zmian (abc → abc),
  • zamiana dwóch elementów miejscami (abc → acb, abc → bac, abc → cba),
  • cykliczna permutacja wszystkich trzech elementów (abc → bca, abc → cab).

Grupa symetryczna S 4 , {\displaystyle S_{4},} składająca się z wszystkich dwudziestu czterech permutacji czterech elementów, ma pięć klas sprzężoności (niżej znajduje się lista według rzędu):

  • brak zmian (1),
  • zamiana dwóch elementów miejscami (6),
  • cykliczna permutacja trzech elementów (8),
  • cykliczna permutacja wszystkich czterech elementów (6),
  • zamiana miejscami dwóch par elementów (3).

W ogólności liczba klas sprzężoności grupy symetrycznej S n {\displaystyle S_{n}} jest równa liczbie rozkładów liczby całkowitej n . {\displaystyle n.} Jest tak, ponieważ każda klasa sprzężoności odpowiada dokładnie jednemu z podziałów { 1 , 2 , , n } {\displaystyle \{1,2,\dots ,n\}} na cykle z dokładnością do permutacji elementów { 1 , 2 , , n } . {\displaystyle \{1,2,\dots ,n\}.}

Działanie grupy

 Osobny artykuł: działanie grupy.

Dla danej grupy G {\displaystyle G} klasy równoważności można zdefiniować za pomocą działania grupy na zbiorze jej elementów poprzez automorfizmy wewnętrzne, tzw. sprzężenia, czyli działanie zdefiniowane wzorem

g x = g x g 1 . {\displaystyle g\cdot x=gxg^{-1}.}

Orbity tego działania nazywa się właśnie klasami sprzężoności. Stabilizatorem (grupą izotropii) dowolnego elementu jest centralizator tego elementu.

Podobnie można zdefiniować działanie grupy G {\displaystyle G} na zbiorze wszystkich podzbiorów G : {\displaystyle G{:}}

g S = g S g 1 {\displaystyle g\cdot S=gSg^{-1}}

lub na zbiorze wszystkich podgrup G . {\displaystyle G.} Stabilizatorem (grupą izotropii) takiej podgrupy jest jej normalizator.

Równanie klas sprzężoności

Jeżeli skończona grupa G {\displaystyle G} działa na sobie przez sprzężenia, a { x 1 , , x n } {\displaystyle \{x_{1},\dots ,x_{n}\}} jest zbiorem reprezentantów klas elementów sprzężonych, to równanie klas przyjmuje postać

| G | = i = 1 n   [ G : Z ( x i ) ] . {\displaystyle |G|=\sum _{i=1}^{n}~[G\colon Z(x_{i})].}
Stwierdzenie
Jeżeli element x G {\displaystyle x\in G} jest sprzężony sam ze sobą, to dla dowolnego g G {\displaystyle g\in G} zachodzi
g x g 1 = x g x = x g . {\displaystyle gxg^{-1}=x\iff gx=xg.}
Innymi słowy klasa x G {\displaystyle x^{G}} jest jednoelementowa wtedy i tylko wtedy, gdy każdy jej element x {\displaystyle x} jest przemienny z dowolnym elementem grupy, a zatem należy do Z ( G ) . {\displaystyle Z(G).} Niech x 1 , , x k 1 {\displaystyle x_{1},\dots ,x_{k-1}} będą reprezentantami takich jednoelementowych klas, wówczas grupę G {\displaystyle G} można przedstawić w postaci
G = Z ( G ) x k G x n G , {\displaystyle G=Z(G)\cup x_{k}^{G}\cup \dots \cup x_{n}^{G},}
gdzie | x i G | > 1 {\displaystyle |x_{i}^{G}|>1} dla i = k , , n . {\displaystyle i=k,\dots ,n.} Równanie klas przybiera wówczas postać
| G | = | Z ( G ) | + i = k n   [ G : Z ( x i ) ] . {\displaystyle |G|=|Z(G)|+\sum _{i=k}^{n}~[G\colon Z(x_{i})].}
Twierdzenie
Jeśli grupa G {\displaystyle G} jest rzędu p m , {\displaystyle p^{m},} gdzie p {\displaystyle p} jest pewną liczbą pierwszą, to ma ona nietrywialne centrum. Ponadto, | Z ( G ) | p . {\displaystyle |Z(G)|\geqslant p.}
Korzystając z powyższego stwierdzenia jest
p m = | G | = | Z ( G ) | + i = k n   [ G : Z ( x i ) ] , {\displaystyle p^{m}=|G|=|Z(G)|+\sum _{i=k}^{n}~[G\colon Z(x_{i})],}
gdzie | x i G | > 1 {\displaystyle |x_{i}^{G}|>1} dla i = k , , n . {\displaystyle i=k,\dots ,n.}

Na mocy twierdzenia Lagrange’a, każdy indeks [ G : Z ( x i ) ] {\displaystyle [G\colon Z(x_{i})]} jest dzielnikiem rzędu grupy, czyli pewną potęgą liczby p , {\displaystyle p,} a więc i p {\displaystyle p} dzieli | Z ( G ) | . {\displaystyle |Z(G)|.} Ponadto | Z ( G ) | > 0 , {\displaystyle |Z(G)|>0,} gdyż należy do niego element neutralny.

Interpretacja geometryczna

Klasy sprzężoności w grupie podstawowej drogowo spójnej przestrzeni topologicznej mogą być postrzegane jako klasy równoważności pętli wolnych względem homotopii wolnej.

Zobacz też