Seminarium duchowne w Rydze

Ten artykuł dotyczy prawosławnego Seminarium Duchownego w Rydze. Zobacz też: Katolickie seminarium duchowne w Rydze.

Seminarium duchowne w Rydze

Рижская Духовная семинария

Seminaryjna cerkiew Wszystkich Świętych
Data założenia	1851
Typ	seminarium duchowne
Państwo	Łotwa
Adres	ul. Katoliu 10 Ryga
Rektor	metropolita ryski i mitawski Aleksander (Kudriaszow)
Położenie na mapie Rygi Seminarium duchowne w Rydze
Położenie na mapie Łotwy Seminarium duchowne w Rydze
56°56′31″N 24°08′15″E/56,941944 24,137500
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Seminarium duchowne w Rydze – prawosławne seminarium duchowne, założone w 1851.

Historia

Seminarium zostało utworzone w 1851 z przekształcenia szkoły duchownej, działającej w Rydze od 1847 w celu kształcenia kapłanów władających językami łotewskim i estońskim, którzy mogliby prowadzić działalność misyjną wśród miejscowej ludności chłopskiej. Wykładano w nim standardowy program kształcenia ustalony dla rosyjskich seminariów uzupełniony o kursy języków estońskiego i łotewskiego oraz historii ziem nadbałtyckich. 120 słuchaczy, pochodzących z ubogich rodzin łotewskich i estońskich, kształciło się na koszt państwa^[1]. Nauka w seminarium trwała początkowo pięć, a następnie sześć lat^[1]. Od 1864 dziesięciu absolwentów mogło na koszt państwa kształcić się na wybranych rosyjskich uniwersytetach.

Na szczególnie wysokim poziomie w seminarium stała nauka śpiewu cerkiewnego. Jeden z pierwszych łotewskich chórów męskich, Rerkona koris, powstał w latach 80. XX wieku właśnie przy szkole. Z inicjatywy arcybiskupa ryskiego i mitawskiego Arseniusza do programu seminarium wprowadzono naukę podstaw medycyny^[1]. Przy seminarium utworzono również dwuletnią szkołę, której absolwenci mogli zostać nauczycielami w wiejskich szkołach parafialnych. Kierowano do niej głównie tych seminarzystów, których uznano za niezdolnych do ukończenia pełnego cyklu nauczania^[1].

Po I wojnie światowej, po powstaniu niepodległego państwa łotewskiego, seminarium odebrano dotychczasowy budynek, w którym rozmieszczono siedzibę Akademii Medycznej. Szkoła wznowiła działalność w 1926 i pozostawała czynna do 1936, gdy zreorganizowano ją w Instytut Teologii Prawosławnej na Uniwersytecie Łotewskim. Po agresji radzieckiej na Łotwę został on zlikwidowany^[1].

Seminarium wznowiło działalność po odzyskaniu przez Łotwę niepodległości. Pierwszą grupę słuchaczy – zarówno mężczyzn, jak i kobiet przygotowujących się do pracy katechetek i regentek chórów cerkiewnych – przyjęto w 1994^[1].

Związani z seminarium

Rektorzy^[2]

• Paweł (Dobrochotow), 1851–1855
• Nikander (Browkowicz), 1856–1857
• Efrem (Riazanow), 1857
• Joachim (Lewicki), 1893–1896
• Dmitrij Briancew, 1918
• Jānis Janson, 1926–1936
• Aleksander (Kudriaszow), od 1994

Wykładowcy

• Serapion (Majewski), w latach 1857–1862, od 1859 także inspektor^[3]
• Beniamin (Kazanski), w 1897^[4]
• Laurenty (Myhowycz), w latach 1996–2000^[5]

Absolwenci

Prawosławni biskupi

• Aleksander (Matrionin)^[6].
• Aleksander (Vitols)^[7]
• Augustyn (Pētersons)^[8]
• Herman (Aav)^[9]
• Jan (Bulin)^[10]
• Jan (Pommers)^[11]

Inni

• Aleksander Arder, estoński śpiewak operowy^[12]
• Ado Birk, estoński polityk, premier Estonii^[12]
• Anton Palvadre, estoński prawnik i polityk^[12]
• Paul Parmakson, estoński lekarz i wykładowca akademicki^[12]
• Jaan Poska, estoński prawnik, działacz niepodległościowy^[12]
• Dmitrij Lebiediew, rosyjski wojskowy^[12]

Przypisy